تأثیر تمرینات مقاومتی- اینتروال با دو شدت متفاوت بر سیتوکراتین 18 و برخی شاخص های عملکردی در زنان مبتلا به کبد چرب

مقدمه: امروزه شیوه‌های غیرتهاجمی در روند بررسی مرگ سلولی کبدی و استفاده از درمان‌های کمکی غیردارویی مورد توجه متخصصین سلامتی می­باشد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر تمرینات ترکیبی با شدت­های متفاوت بر CK18 (شاخص مرگ هپاتوسیت) و برخی شاخص­های عملکردی در زنان مبتلا به کبد چرب غیرالکلی انجام شد. روش­‌کار: این مطالعه کاربردی و نیمه­تجربی با طرح پیش­آزمون و پس­آزمون در سال 1397 بر روی 33 زن مبتلا به کبد چرب غیرالکلی در شهرستان شاهرود انجام شد. افراد به‌صورت تصادفی به گروه­های تمرینی و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین ترکیبی 1، تمرین اینتروال هوازی (AIT) همراه با تمرین مقاومتی و گروه ترکیبی 2، تمرین اینتروال شدید (HIIT) به همراه تمرین مقاومتی را به‌مدت 12 هفته اجرا کردند. آزمون­های عملکردی (قدرت و استقامت بالاتنه و پایین تنه، توان هوازی) و نمونه­گیری خونی قبل و بعد از 12 هفته انجام شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 24) و R و آزمون‌ آنالیز واریانس با اندازه­گیری­های تکراری انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد. یافته­ها: بین دو گروه تمرینی در میزان CK18 تفاوت معناداری وجود داشت (001/0>p) و تمرین ترکیبی 1 باعث کاهش بیشتری در CK18 شد. همچنین هر دو نوع تمرین باعث افزایش معنادار قدرت بیشینه و استقامت عضلانی بالاتنه و پایین­تنه و VO2max و نیز کاهش معنادار درصد چربی بدن شد (001/0>p). در مقادیر وزن و شاخص توده بدنی تفاوت معناداری بین گروه‌ها مشاهده نشد (05/0 نتیجه­گیری: زنان مبتلا به کبد چرب غیرالکلی احتمالاً بتوانند از هر دو تمرینی ترکیبی متوسط و شدید برای کاهش درصد چربی و بهبود شاخص­های عملکردی مستقل از کاهش وزن استفاده کنند و برای جلوگیری از مرگ سلولی از برنامه­های تمرین ترکیبی با شدت متوسط به‌عنوان یک درمان غیر­دارویی کمکی بهره گیرند.